Kortau

„Gliniany golem” za kwartał w FWS

Rok pisania, pół roku poprawiania – tyle trwa mój proces twórczy. Sądzę, że już go raczej nie skrócę, ewentualnie wydłużę, ale w planach na ten rok przewiduję skończenie dwóch tekstów i gruntowne poprawienie jednego napisanego jakiś czas temu. Jeśli gwiazdy będą sprzyjać, może się uda. Zobaczymy.

Rok pisania, pół roku poprawiania – tyle trwało tworzenie „Glinianego golema”. Moje najnowsze dziecię rozpocząłem latem 2006, a ostateczną kropkę wieńczącą dzieło postawiłem zimą 2007. Tekst pisany był w Ostrołęce, Olsztynie i… na Guernsey, wyspie Victora Hugo, na której swego czasu zdarzyło mi się zmyć parę naczyń, by zarobić kilka funtów na przysłowiowy kieliszek czarnego chleba w Polsce.

Rok pisania, pół roku poprawiania – łącznie półtorej roku pracy nad jednym tekstem. Półtorej roku chęci, niechęci, potu, łez, krwi z moich żył, aby dopieścić opowieść, wygładzić styl, mieć w pełni logiczny wywód i frapującą fabułę. Opłaciło się – „Gliniany golem” ujrzy światło dzienne w Fantastyce – Wydaniu Specjalnym za kwartał. Maciej Parowski przyjął tekst, a ja poczułem, że mogę pisać dalej. Ucieszyłem się zdecydowanie bardziej niż miało to miejsce za czasów mojego debiutu literackiego w Magazynie Fantastycznym. Przekroczyć progi NF nie jest w końcu tak łatwo. Aczkolwiek zapewniam wszystkich – warto. Satysfakcja jest wprost proporcjonalna do oczekiwań.

„Gliniany golem” to steampunk dziejący się na terenie Prus, w Kortau. Kiedyś był tam szpital psychiatryczny, dziś dumnie stoi kampus studencki Uniwersytetu Warmińsko-Mazurskiego. Niegdyś Kortau było wioską nieopodal Allenstein, dziś już jest dzielnicą Olsztyna. Jeśli ktoś ma ochotę zobaczyć miejsce, które niecały wiek temu gościło chorych na umyśle, niech wypatruje budynków z czerwonej cegły. Są to właśnie ich domy. Jest to ich lazaret.

Przez ostatnie półtorej roku był to także mój lazaret, tam mieszkała moja wena. A za kwartał zamieszka ona w duszach czytelników, których (mam nadzieję) „Gliniany golem” urzeknie.